فاز سنگین

روزگاری بیدی را شکستند

به نامردی تبر بر ریشه اش بستند

ولی افسوس همانهایی شکستند

که رورزی زیر سایه اش می نشستند

دلم کار دست است
خودم بافتمش
تارش از سکوت
پودش از تنهایی
همین است که خریدار ندارد…

خوشی با خوبی فرق دارد

بخاطر خوبی ها از خیلی خوشی ها باید گذشت

همیشه فکر می کردم پشت دیوارهای بلند

آدم های بزرگ زندگی می کنند

ولی حالا می دانم که بلندی دیوارها به خاطر کوچکی آدم هاست

این روزها من روزه سکوت گرفته ام …
آرام گرفته ام تا آرامش آنان که زیر پا له ام کردند خط خطی نشود